Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017

Σεληνιακή και ηλιακή άλως.

Στη Μετεωρολογία με τον όρο Άλως νοείται το φαινόμενο εκείνο που προκαλείται από τη διάθλαση και ανάκλαση του ηλιακού ή σεληνιακού φωτός επί των παγοκρυστάλλων των νεφών. Συνεπώς απαντώνται δύο είδη άλω, οι ηλιακοί και οι σεληνιακοί. Φωτογραφίες και των δυο ειδών θα δείτε παρακάτω από το Αστεροσκοπείο Ευρυτανίας.


Επειδή βασική προϋπόθεση είναι η δημιουργία των παγοκρυστάλλων δεν μπορεί να προκαλέσουν το φαινόμενο αυτό εκτός από νέφη που βρίσκονται σε ύψος πάνω από 6.000μ. Και τέτοια νέφη είναι τα λεγόμενα ανώτερα ή θυσανοστρώματα (Cirrostratus).
Με τον όρο «άλως» παρατηρούνται πολλά φαινόμενα ατελή, κύρια όμως εικόνα της άλω είναι εκείνη που παρατηρείται ως μέγας κύκλος σε απόσταση (ακτίνα) 22° έως 46° από το κέντρο της πηγής Ηλίου ή Σελήνης. Στη πρώτη περίπτωση ο κύκλος έχει χρώμα λευκό, όταν όμως είναι έντονο το φαινόμενο το εσωτερικό είναι χρώμα ερυθρό με διάφορες χρωματικές ζώνες (πορτοκαλί, κίτρινη και σπανίως πράσινη) προς το εσωτερικό. Πολύ σπάνια παρατηρείται και κυανή εξωτερική όλων.


Το μέρος του Ουρανού που περικλείει η άλως είναι πάντα ασθενέστερα φωτιζόμενο σε σχέση με την υπόλοιπη έκταση. Στη περίπτωση της ακτίνας των 46° οι παραπάνω χρωματισμοί είναι έντονα ευδιάκριτοι. Αλλά συνήθως η Άλως αυτή δεν διακρίνεται ολόκληρη, αλλά μέρος αυτής πάνω από τον ορίζοντα. Σε σπάνια περίπτωση απέχει 90°, τότε παρατηρούνται δύο τόξα.


Ανάλογα της θέσης όμως που βρίσκεται ο Ήλιος ή η Σελήνη το φαινόμενο της άλω μπορεί να συνοδεύεται και με άλλα συναφή φαινόμενα όπως: στήλες, φωτεινός σταυρός, περιζενιθιακό τόξο κ.ά.
Στη Μετεωρολογία η μεν άλω η ηλιακή συμβολίζεται με κύκλο στον οποίο φέρεται κάθετος και οριζόντια διάμετρος ως σταυρός, ενώ η σεληνιακή άλως με άνω ημικύκλιο με οριζόντια διάμετρο και κάθετη ακτίνα (δηλαδή το μισό του συμβόλου της ηλιακής)
Γενικά το φαινόμενο αυτό ανήκει στι «υφεσιακές» καταστάσεις δηλαδή όταν ακολουθεί Ύφεση χωρίς αυτό όμως να αποτελεί και ασφαλές προγνωστικό κριτήριο καιρού παρότι συνήθως το ακολουθούν θύελλες.
Στα γεωγραφικά πλάτη, όπως της Ελλάδας το φαινόμενο αυτό μάλλον κρίνεται ασύνηθες αλλά όχι και σπάνιο ιδίως το θέρος και το μήνα Φεβρουάριο.

Κυριακή 22 Οκτωβρίου 2017

Ο γαλαξίας του Τριγώνου.

Και ο αγαπημένος μου Γαλαξίας πλέον με προσθήκη λήψεων στο Υδρογόνο 100 λεπτών γίνεται εκπληκτικά εντυπωσιακός. Οι δομές των νεφελωμάτων όπου γίνεται η δημιουργία νέων κόσμων είναι πιο εμφανής από ποτέ.
Συνολο εκθεσεων περιπου 5 ωρες.
Ο υπέροχος γείτονας Γαλαξίας του Τριγώνου(Μ33).Απέχει από εμάς περίπου 3.000.000 έτη φωτός.
Ο αγαπημένος μου γαλαξίας. Και μόνο τα νεφελώματα που βλέπεις σε έναν άλλο γαλαξία αρκεί να τον φωτογραφίσεις..
Photo Credit : Dimitrios Deligeorgopoulos



Ο γαλαξίας του Τριγώνου (γνωστός και ως Μεσιέ 33, Μ33 και NGC 598) είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας σε απόσταση τριών εκατομμυρίων ετών φωτός στον αστερισμό Τρίγωνον. Είναι ο δεύτερος κοντινότερος σπειροειδής γαλαξίας στον γαλαξία μας μετά τον Γαλαξία της Ανδρομέδας και ανήκει στην Τοπική ομάδα γαλαξιών.
Ο Μεσιέ 33 είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας χωρίς ράβδο στο κέντρο του, δηλαδή οι βραχίονές του αρχίζουν κατευθείαν από τον πυρήνα του. Από την οπτική μεριά της γης φαίνεται υπό κλίση 54 μοιρών, κάτι που επιτρέπει την εξέταση των βραχιόνων χωρίς να εμποδίζεται από αέρια.Στον πυρήνα του γαλαξία του Τριγώνου υπάρχει εξαιρετικά φωτεινή πηγή ακτίνων Χ με εκπομπή 1,2 × 1039 erg/s, η οποία μεταβάλλεται κατά 20% σε μία περίοδο 106 ημερών. Αυτή η πηγή είναι η ισχυρότερη στην τοπική ομάδα.


Το NGC 604 στο γαλαξία του Τριγώνου
Το εσωτερικό μέρος του γαλαξία αποτελείται από δυο φωτεινούς σπειροειδείς βραχίονες, στους οποίους υπάρχουν πολλές περιοχές σχηματισμού άστρων. Το δέκα τοις εκατό του αερίου του γαλαξία βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση, δηλαδή σε νεφελώματα.Στον γαλαξία του Τριγώνου, τέσσερα νεφελώματα έχουν αριθμούς NGC, τα NGC 588, NGC 592, NGC 595 και NGC 604, ενώ κάποιοι άλλοι λαμπροί κόμβοι έχουν αριθμούς IC. Αυτοί είναι οι IC 131, IC 132, IC 133, IC 134, IC 135, IC 136, IC 137, IC 139-40, IC 142 και IC 143. Το μεγαλύτερο νεφέλωμα, το NGC 604, είναι 5 x 107 λαμπρότερο από τον Ήλιο.
Γύρω στα 54 σφαιρωτά σμήνη έχουν ανιχνευτεί στον γαλαξία Μεσιέ 33, αλλά ο πραγματικός αριθμός εκτιμάται γύρω στα 120 ή και περισσότερα.[9] Η ηλικία τους θεωρείται ότι είναι μικρότερη από αυτήν των αντιστοίχων στο Γαλαξία μας. Τα λαμπρότερα από αυτά που φαίνονται σε ένα τηλεσκόπιο 50 εκατοστών είναι τα C 39, C 27 και C 13. Η υπεριώδης ακτινοβολία που εκπέμπουν τα ογκώδη άστρα αυτού του γαλαξία συγκρίνεται με αυτή των άστρων στο Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου.
Το 2007, μία μαύρη τρύπα με μάζα 15,7 ηλιακές μάζες εντοπίστηκε με βάση στοιχεία από το τηλεσκόπιο ακτίνων Χ Τσάντρα. Αυτή η τρύπα, με όνομα Μ33 Χ-7, περιφέρεται γύρω από ένα άστρο κάθε 3,5 μέρες. Είναι η μεγαλύτερη γνωστή αστρική μαύρη τρύπα, που δημιουργήθηκε δηλαδή από την κατάρρευση ενός άστρου.
Η θέση του γαλαξία του Τριγώνου (Μ33) σε σχέση με τον αστερισμό της Ανδρομέδας.
Ο γαλαξίας του Τριγώνου έχει διάμετρο 50.000 έτη φωτός και υπολογίζεται ότι φιλοξενεί 30 με 40 δισεκατομμύρια αστέρες.Αυτά τα μεγέθη κατατάσσουν τον Γαλαξία του Τριγώνου ως το τρίτο μεγαλύτερο μέλος της Τοπικής Ομάδας γαλαξιών μετά τον Γαλαξία της Ανδρομέδας (1 τρισεκατομμύριο άστρα) και τον Γαλαξία μας (400 δισεκατομμύρια άστρα). Ο LCG 3, γνωστός και ως νάνος των Ιχθύων, είναι ένας πιθανός δορυφόρος του γαλαξία του Τριγώνου. Ο γαλαξίας του Τριγώνου απέχει 750.000 έτη φωτός από τον γαλαξία της Ανδρομέδας. Το 2012 ανακοινώθηκε ότι ο γαλαξίας της Ανδρομέδας και του Τριγώνου συνδέονται μεταξύ τους με μια γέφυρα υδρογόνου

Η Φθινοπωρινή Γαλακτική Οδος επάνω από την Ευρυτανία.





NGC-281

Το νεφέλωμα εκπομπής NGC-281 ή νεφέλωμα pacman(μοιάζει λίγο) από το Αστεροσκοπειο μου στην Ευρυτανία. Εντοπίζετε στον αστερισμό της Κασσιοπης και βρίσκεται στην Γαλαξιακή σπείρα του Περσέα. Απέχει από εμάς 9500 έτη φωτός η δε διάμετρός του είναι περί τα 48 έτη φωτός.

Bubble Nebula NGC 6822

Tο πανέμορφο νεφέλωμα της Φυσαλίδας(Bubble Nebula NGC 6822),από το μικρο μου αστεροσκοπειο.Το όνομα του είναι εμφανές από την ίδια την φωτογραφία όπου μοιάζει με σαπουνοφουσκα .


Αυτή η φούσκα είναι αποτέλεσμα βίαιας διαστολής αερίων που προκαλείτε από τον καυτό ηλιακό άνεμο ενός κεντρικού νέου αστέρα του SAO 20575 (BD+60 2522).Απέχει από εμάς 7100 έτη φωτός και είναι στον αστερισμό της Κασσιόπης.
Τα δεδομένα είναι από την χθεσινή βραδιά όπου ελήφθησαν 80 λεπτά Υδρογόνο τα οποία προστέθηκαν στα RGB δεδομένα από το 2015.